غضنفر میمیره، آگاهی‌ فوتشو میزنن به دیوار، توی انتخابات نفرِ اول میشه.

انقده اس ام اس های ایرانسل رو نخونده پاک کردم ، لج کرده ! زنگ میزنه دیگه حرفاشو بهم میزنه !

بهانه میتراشی و مرا عذاب میدهی / به روح بی قرار من تو اضطراب میدهی
دلم پر از گلایه ها ، تنم اسیر درد و خون / ولی تو قهر با دلم برای لحظه ی مکن
.
.
.
دلم درد میکند ، انگار خام بودند خیالهایی که به خوردم داده بودی
.
.
.
کاش نامت را با خط بریل مینوشتند ، صدا کردنت کافی نیست

شکوه اسم تو را باید لمس کرد !
.
.
.
آدم بدون دوست ، چون کتاب بدون جلد است !
.
.
.
سفری به دور دنیاست ، وقتی دستانم تا انتها ، رویت را نوازش می کنند

بقيه اس ها در ادامه مطلب

تو + خاطراتـت + چـشـمانـت + دسـتانـت + لـبـخندت + اشـکـت ….
چـــنــدنــفـــر بـــه یــک نـــفــــر؟!
.
.
.
خورشید را در آغوش گرفته ای
پاهایت را به بوسه دریا سپرده ای
موهایت را به دست نسیم
چه خوش غیرتـــــــم من !
.
.
.
دلى که اندوه دارد
نیاز به شانه دارد نه نصیحت...
کاش همه این را مى فهمیدند….!
.
.
.
مدتـــهاســـت
دلـــم شـــروعــی تـــازه میخــــــواهــد
تــو بیـــــــا
مــــــرا دوبـــــاره آغـــــــاز کـــن…
.
.
.
باید جشن بگیرم…
اشکهایم دوباره با من آشتی کرده اند…
.
.
.
چهار فصل کامل نیست !
هواــے تو ، هوای دیگریست

یه عالمه جمله و پیامک احساسی در ادامه مطلب

من مغرور ترینم ، چون تو بهترینی !

بقيه اس ام اس ها در ادامه مطلب

عاقلانه انتخاب کن تا عاشقانه زندگـی کنی

چون اگر عاشقانه انتخاب کنی عاجزانه زندگـی می کنی  . . .

.

.

.

هر چیزی که نگهبان آن بیشتر باشد استوار تر گردد

مگر “راز” که نگهدار آن هرچه زیادتر باشد ، آشکار تر . . .

(افلاطون)

.

.

.

بی عوض دانی چه باشد در جهان ؟

عمر باشد ، عمر ، قدر آن را بدان . . .

.

.

.

بعضی ها آنقدر فقیر هستند ، که تنها چیزی که دارند

پول است  . . .

.

.

.

در دنیا باشید ، ولی با دنیا نباشید

در دنیا زندگی کنید، ولی از دنیا بگذرید . . .

.

.

.

ذهن مثل چتر نجات است ، وقتی عمل می کند که باز شده باشد . . .

.

.

.

زمین خوردن چه زیباست اگر هدف بوسیدن خاک پای مادرت باشد  . . .

.

.

.

زبانت ز عقلت حکایت کند  / بیانت ز فضلت روایت کند

تو را نیست گر عقل و فضل و ادب  / ز گفتار بیهوده بربند لب‏ . . .

.

.

.

استفاده به موقع از فنجانی آب ، مهیب ترین آتش سوزی را مهار می کند . . .

.

.

.

چو با ابلهان کَس شود همنشین  / تو او را به چشم بزرگى مبین‏

سزد گر شود خوار و درمانده او  / ز نزد همه دوستان رانده او . . .

.

.

.

عجیب است

که انسان نه می تواند برای تولدش شادی کند  و نه برای مرگش عزا بگیرد . . .

.

.

.

سزد گر خردمند با بذل مال  / کند خویش ممدوح اهل سؤال‏

بپرهیزد از خوارى خواهش او  / کند با قناعت خود آرایش او . . .

.

.

.

هرگز از رودی که خشک شده است به خاطر گذشته اش سپاسگذاری نمیکنند . . .

.

.

.

بزرگان خود را گرامى شمار  / تو را گر بود جان من این شعار

کنند از تو کوچک تران احترام‏  / به نیکىّ و خوبى برند از تو نام‏ . . .